فلورایدتراپی یکی از روش‌های مؤثر پیشگیری از پوسیدگی دندان در کودکان است که با تقویت مینای دندان و کاهش فعالیت باکتری‌های دهانی، نقش مهمی در حفظ سلامت دهان و دندان دارد. فلوراید یک ماده معدنی طبیعی است که در آب، غذا و محصولات دندانپزشکی مانند خمیر دندان و دهان‌شویه یافت می‌شود. استفاده منظم و کنترل‌شده از فلوراید، به ویژه در دوران کودکی، می‌تواند تأثیر چشمگیری در جلوگیری از پوسیدگی دندان داشته باشد.
در کودکان، مینای دندان هنوز در حال رشد و تکامل است و بنابراین در برابر اسیدهای تولیدشده توسط باکتری‌های دهانی حساس‌تر است. فلوراید با نفوذ به لایه‌های مینای دندان، ساختار آن را قوی‌تر و مقاوم‌تر می‌کند و در عین حال با مهار فعالیت باکتری‌هایی که اسید تولید می‌کنند، روند پوسیدگی را کند یا متوقف می‌سازد.
فلورایدتراپی معمولاً به دو روش انجام می‌شود: سیستمیک و موضعی. فلوراید سیستمیک از طریق آب آشامیدنی، مکمل‌های فلوراید یا مواد غذایی وارد بدن شده و از طریق جریان خون به دندان‌ها می‌رسد. در مقابل، فلوراید موضعی مستقیماً روی سطح دندان‌ها اعمال می‌شود که معمول‌ترین روش آن در مطب دندانپزشکی و به صورت ژل، فوم یا وارنیش فلوراید است. فلوراید موضعی تأثیر سریع‌تری دارد و به ویژه در کودکان با ریسک بالای پوسیدگی بسیار مؤثر است.
یکی از مهم‌ترین مزایای فلورایدتراپی در کودکان، پیشگیری از پوسیدگی‌های زودهنگام ارتودنسی کودکان در تهران شیری است. دندان‌های شیری نقش مهمی در رشد فک، تلفظ صحیح کلمات و حفظ فضای لازم برای دندان‌های دائمی دارند. پوسیدگی این دندان‌ها می‌تواند منجر به درد، عفونت، مشکلات تغذیه‌ای و حتی تأثیرات روانی بر کودک شود. بنابراین، استفاده منظم از فلوراید به ویژه از سنین پایین، نقش کلیدی در پیشگیری از این مشکلات دارد.
اگرچه فلوراید یک ماده ایمن و مؤثر در دوزهای مناسب است، اما مصرف بیش از حد آن ممکن است باعث فلوئوروزیس دندانی شود، حالتی که با ایجاد لکه‌های سفید یا قهوه‌ای روی دندان‌ها همراه است. به همین دلیل، استفاده از فلوراید باید تحت نظر دندانپزشک یا متخصص سلامت دهان انجام گیرد و والدین باید مراقب مصرف خمیر دندان توسط کودکان باشند تا از بلعیدن آن جلوگیری شود.
در نهایت، فلورایدتراپی نباید جایگزین مراقبت‌های روزمره مانند مسواک زدن منظم، رژیم غذایی مناسب و مراجعات منظم به دندانپزشک شود، بلکه باید به عنوان یک مکمل در برنامه مراقبتی کودک در نظر گرفته شود. با ترکیب روش‌های پیشگیری و آموزش صحیح به کودکان، می‌توان گام بلندی در مسیر داشتن دهانی سالم و بدون پوسیدگی برداشت.